Հետո, երբ կապույտ տերեփուկը դաշտում
Սմքած կոծոծ դառնա,
Եվ քամին սվսվա անկոչ, վայի գույժի ձայնով,-
Ավա՜ղ՝ պոետը հեգ ի Տեր մարեց ահա,
Վախկոտ բողոք շրթին
ՈՒ անընկեր:
Արվեստագետ, ազգագրագետ ՍԵՐԻԿ ԴԱՎԹՅԱՆԸ մագադանյան աքսորից հետո թվով ութ՝ գիտական լուրջ ուսումնասիրություններ գրեց՝ հայկական ասեղնագործության, ժանյակի, կարպետի ու գորգի, կիրառական արվեստի այլ ոլորտների մասին:
Բաբո ջան, հլա գլուխդ վեր բարձրացրու ու կարդա 6-րդ դասարանի
«նոր չափորոշիչներով» կազմված «միջազգային հանրության» համար տպագրված ԻՄ ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ դասագրքի «ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ»։
Գիրքը կոչվում է «Իմ հայրենիքն ու աշխարհը», այսինքն գլխավոր բովանդակությունը պետք է լինեին Հայաստանն ու հայերը, իսկ աշխարհը այդ համատեքստում, բայց ի՞նչ կա այս «դասագրքում» հայերի ու Հայաստանի մասին, ոչինչ կամ գրեթե ոչինչ։
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...